Τετάρτη τώρα

Μέρα καταχωρημένη λευκά

Στο αλάτι των βράχων θαλασσοπούλια έκρωζαν σαν για έναν ξαφνικό επικήδειο

Ατμός θηλυκός δοκιμάζει βολές κάτω από τον ανοικτίρμονα ήλιο

Τετάρτη τώρα   

 

γαλουχούν τα νερά το μούχρωμα που σε μια ανάσταση ελπίζει

Είναι οικείος ο θάνατος πάντα θα είναι

Η Γυναίκα στέκεται επί πάντων

Με τα ξέπλεκα μαλλιά της βασανισμένα από τον αέρα της νύχτας

Και τα άλογα της Αποκάλυψης δυνατά χρεμετίζουν

Αγγέλων η σύναξη

Έρχονται απ’ το πέρα της προσευχής

Λόγια λόγων και μια ευχητήρια σελήνη που σε όλα δεσπόζει..

                                                                                  18.4.2012