...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

28 Δεκεμβρίου 2011

Ευτυχώ και υπάρχω!..


Σκοντάφτω συνεχώς πάνω στα πεπραγμένα μου.
Αλλά είμαι έτσι κι αλλιώς αγύριστο κεφάλι. Δεν
Θα βρω ησυχία παρά αφήνοντας να με χαϊδέψει η μουσική
Της θάλασσας- κι όπως
Που δύει ο ήλιος το απόγευμα.
Έχω ενοχοποιηθεί τόσες φορές που πια δεν έχω περιουσίες, τις αρπάξανε
Οι μνήμες μου- γίναν εικόνες
Του μυαλού: μ' αυτές πορεύομαι
Των χρωμάτων την θαλπωρή επαιτώντας.
Ακούω την χλόη που τρίζει, τον συριγμό
Του φιδιού κάτω απ' το δέντρο
Τον ψίθυρο του αέρα ξημερώματα, εκεί
Που τελειώνει η σκιά της νύχτας και μέσα
Στ' αυτιά μου θριαμβολογεί
Το ερωμένο πρωί.
Τότε μου έρχεται δώρα κρατώντας η ποίηση.
Είμαι ευτυχισμένος χρυσοθήρας που του έλαχε
Μες το δισάκι να περιμαζέψει
ολόκληρα κοιτάσματα λαμπερών ουσιών.
Πολύτιμα.
Ευτυχώ και υπάρχω!..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου