ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΝΩ..

ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΝΩ..

Μέσα στο τσιμέντο και την βαριά ατμόσφαιρα των γραφείων
Αλουμινίων εξάψεις ,υαλοπίνακες, φώτα
Εσύ που δεν ξέρεις εσένα, εγώ
Που δεν με ξέρω εγώ

Και ρήματα:
Αγαπώ, προσεύχομαι, ελπίζω

Ένας θεός παράξενα σιωπηλός
Αφήνει τους ανθρώπους πιο εκτεθειμένους
Να ζουν..

Στα ρηχά της πραγματικότητας εκείνοι ιδρώνουν αγωνία

Καθόλου ευκολίας απόκτημα το παρόν

Νομάδες των πόλεων-παράξενο- θρησκεύουν
Κάτω από τον τεντωμένο από υπέρ-ωρίμανση ουρανό.

Κι εγώ…
Τι κάνω εγώ;

Λέξεις κάνω-

Γιατί με άλλον τρόπο δεν μπορώ
Ν’ αρθρώσω έστω μία αμφίβολη βεβαιότητα..