...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

30 Αυγούστου 2009

ΟΝΟΜΑ Α.

ΟΝΟΜΑ Α.

Μιλάει αυτή..
Φίλη μου
προ αιώνων..

Γύρω της οι ζωές πεσμένα φύλλα
ξεραίνονται στα πεζοδρόμια της ιστορίας.
Την κοιτώ..
Άσκοπο κορίτσι..
Μπαινοβγαίνει σε λαμπρές καφετέριες
με ένα έντονο κραγιόν στα χείλια·
πετάει λόγια βρισιές·
ακροάται το έντονο πείσμα της αγάπης,
περιφρονώντας
σοφιλιασμένους αγαπητικούς. Είναι
γυναίκα εκρήξεων!

Αναγκάζεται μάνα μου!
Την αγαπώ σαν καλός γιός.
Καμιά φορά μ’ ένα καπρίτσιο
ποιητικό!

Πάνω στην νερόχαρη επιδερμίδα της έχουνε
θρονιαστεί οι χάρες·
δεν λεν να το κουνήσουν από ‘κει…
Χαίρεται!

Αυτό το πρωινό την βρήκε να προβαίνει σ’ ένα
μπαλκόνι του νοτιά,
αναμερίζοντας κουρτίνες, φορώντας
ένα διάφανο ρούχο· αίσθηση!
Αίσθηση!
Αίσθηση!

Το αδύνατο σώμα της για γυμναστική:
μπαλέτο.
Το κινεί ρυθμικά
πάνω στα βήματα της μουσικής του ήλιου.

Οι πτυχές της λευκής της νυχτικιάς
παραβάλλονται με το κρουστό φόρεμα μιας οπτασίας..

Σε άλλες εποχές λέω που θα ‘ρθουνε
θα ερημωθούν οι ουρανοί
από ανθρώπινη ματαιοδοξία,
μ’ ένα ντελίριο παταγώδικο που θα τρομάξουν οι αγγέλοι..

Χυμένη η αγιότητά τους σαν βροχή
θα δροσίσει την επίγεια χλόη!

Γι’ αυτήν - είμαι σίγουρος-
θα κάθεται στο μικρό δωματιάκι της ασθμαίνοντας·

θα ερωτοτροπεί παρακμιακή
με το είδωλό της σ’ έναν άϋλο καθρέφτη!


14.3.1982 Αυλίδα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου