ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ

ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ

Αυτές οι σάλπιγγες του δειλινού
που ακούγοντας τες
η ψυχή μου αναστατώνεται.
Ο Ιούλης που σε κράτησα στην αγκαλιά μου αήττητη.
Ο Ιούλης ενός φεγγαριού.

Το λιανό φως έστελνε
σε άλλες εποχές τα βράχια
κατ’ από την Ακρόπολη
που βούλιαζε και ταπεινά
χάνονταν μες το μαύρο.

Η έμπνευση έτρεξε στους δρόμους της πολιτείας
με τα φώτα αυτοκινήτων.
Τα παράθυρα έκλειναν στα σιγά
και μεγάλοι ίσκιοι από άντρα και γυναίκα που θέλγονται
του έρωτα βημάτισαν στην κάμαρη.

Ο σκοταδόγατος εγώ.

Η ζωή μου λέω ρημαγμένη.
Ταπεινός μέχρι τέρμα
κάτι έλπισα από βουερή ψυχή ν’ ανάψει αλλά
ο μάταιος στοχασμός δρασκέλισε τα σύνορα του απόκοτου
γίνηκε πάλι απόγνωση.


Η ώρα δώδεκα το μεσονύχτι ψάχτηκα
και βρέθηκα μόνος.
Κ’ εσύ που ήσουν;

Με γεμίζει ο πόνος του άδειου ορίζοντα!.

Αυλίδα 15/7/82