31.

31.

Έτσι αποχαιρετάει ο άνθρωπος τον κόσμο κι έτσι
αξιώνεται να μιλά με τον θεό!

Τώρα μέσα στους κήπους της ανατολής
ρέει λουλούδι γάργαρο…

Ο τρόπος του απλού να επισημαίνει
την καθαρότητα που με καθόρισε.

Όλα πολύ συγκεκριμένα.

Με ύφος κατανυχτικό.

Απλώνονται σαν το μελάνι μ’ ένα υπέρογκο φορτίο
Ιδεών που μόνο μες την ποίηση χωράει..

Και άντε τώρα αγρύπνησε για να το πεις!