Συλλαβίζει η γη τα επουράνια κάλλη σου.

Ανάμεσα στους κόμπους της βροχής, υπάρχει μια σταγόνα ουρανού που στενάζει

Υπάρχει ένα πρόσωπο γυναίκας που έκλεψε θεότητα από χρόνους αρχαίους

Και ένα φερέφωνο που υπαγορεύει χαρά στο μονόπρακτο της Δευτέρας..

Το καθετί είναι βαθύ όταν βραδιάζει

Ο αέρας είναι λεπτός και μαραίνεται

Συλλαβίζει η γη τα επουράνια κάλλη σου.

Στον μηδενικό χρόνο κι ο τόπος που ζούμε δεν χωρά

Ενισχύονται οι υποψίες για κάτι αιώνιο

Εκφράζουν μένος οι αριθμοί

Η λογοτεχνία κατεργάζεται μια ιστορία ξεθυμασμένη…