Ο κόσμος αγαπά πάντα τα δράματα.

Πίσω από το άρωμα της μέρας ο ήλιος, καθώς δύει, μορφάζει εξουθενωμένος.

Οι μαγγανείες δεν φτουράν’ και εκλείπουνε.

Τώρα

Πιο καθαρό αίμα, πιο καθαρό μυαλό!

Οι φυλές μετουσιώνονται σε κάτι άξιο.

Ο εργολάβος της θρησκείας στέκεται συνοφρυωμένος στην πύλη του ναού και για τα πάντα αναρωτιέται.

Ο κόσμος είναι μαριονέτα που ζητά να χορέψει σε νέες μουσικές

Ο κόσμος αγαπά πάντα τα δράματα.

Ένα οικουμενικό άστρο φέρνει την γιατρειά στις άρρωστες ψυχές που κούρνιασαν μες το σκοτάδι.

Στο ημίφως ο Αίγισθος και στο ημίφως η δολερή Κλυταιμνήστρα..