εγώ που είμαι εγώ

Τι συμβαίνει λες,

μες την επικράτεια των νεφών, ιώδες

και που βάλει κατά των εκτάσεων

της φθινοπωρινής ραστώνης,

βάφοντας

την έμπνευση

με το λιλά της έκπληξης;..

Ακμάζει επικό το απόγευμα.

Ο ήλιος υπερβάλει στο χρυσό του νομισματοκοπείο.

Ο αέρας σέρνεται σαν σαύρα γλαφυρή.

Η Αττική, όπως μεζές, δοκιμάζεται.

Εγώ γεννήθηκα να τολμώ

παρομοιώσεις. Μια λύπη

αδιόρατη με κυριεύει

κάποτε και,

κάποτε,

εγώ που είμαι εγώ,

είμαι ταυτόχρονα κι ένας, μέσα μου, άλλος..