...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

5 Οκτωβρίου 2014

Πρωτεύουσας το αντίσκηνο…




Είναι τα μεσημέρια που επιμηκύνονται ώσπου να πέσουν μες το βράδυ
που η πόλη ξεσπιτώνεται και βήχει
σαν μία κοκότα που την πνίγει ο πυρετός.
Κάτω απ’ την Ακρόπολη, όπως την ξέρω
και την ξέρεις, μηρυκάζοντας
της αρχαιότητας το χόρτο, καπνίζοντας
έναν μπάφο,
αδέξια
κι εντελώς ρημαγμένη.
Για τα σημερινά δεδομένα που ο αέρας τα σκορπά ολόγυρα
αδιάφορος και επιδεικτικός
οι τουρίστες είναι ψιμύθια που στολίζουν
την έκπληξη
του παντός.
Λαθραίο απόκτημα κλεινόν Μοναστηράκι!
Η Αθηνάς πληρούται δόξης και ασταμάτητου
πηγαινέλα στον ρυθμό της Κυριακής, τελειώνοντας
το όνειρο της φθινοπωρινής πραγματικότητας μ’ έναν
αναστεναγμό που τσούζει
επάνω στα πλακάκια της πλατείας, ρακένδυτος
και νεφελώδης
όπως ο ουρανός που αγωνίζεται ν’ αποφασίσει
κατά πού να πιάσει μια ψιλή βροχή..



6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό, είχα καιρό να σας διαβάσω... Καλη εβδομαδα!!

akrat είπε...

καλημέρα καλή εβδομάδα

υπέροχο

Αστοριανή είπε...

Η Αθηνάς πληρούται δόξης και ασταμάτητου
πηγαινέλα στον ρυθμό της Κυριακής, τελειώνοντας
το όνειρο της φθινοπωρινής πραγματικότητας μ’ έναν
αναστεναγμό που τσούζει...ΣΠ

...κάποτε, στο .70
ήταν σφίζουσα οδός...
Τώρα;

Αχ! Αθήνα!

Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...





Να είσαι καλά Μανιάτισσα!
Ελπίζω να είμαι παυσι-λυπος..

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

akrat

Ευχαριστώ
Να είσαι καλά!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...





Υιώτα
Όλα αλλάζουν κι όλα μένουν ίδια τελικά..
Να είσαι καλά ευγενική κυρία μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου