Πάμε για μεροκάματα

Κάτι φτώχυνε και είναι γύρω μας, κάτι μένει

Δακρυσμένο σαν οφθαλμός που συνδέεται

άμεσα με την θερμή σου καρδιά.

Απ’ τον αέρα λυγίζουν οι λέξεις

Στα πεζοδρόμια οι νεραντζιές κλονίζονται, βρέχει

Με σφοδρότητα, του Σαββάτου το ξημέρωμα δεν αργεί,

Η νύχτα υποχωρεί ξεθωριασμένη.

Πάμε για μεροκάματα, εμάς δεν μας φέρθηκε αβρά η ζωή, εμείς

Έχουμε κουρασμένα χέρια και φθαρμένα κόκαλα.

Αλλά ο τροχός γυρίζει, δεν ωφελεί να διαμαρτύρεσαι, τράβα

Μπροστά και κράτα καλά το κουράγιο σου, δεν θα μας πάρουν

Ποτέ αυτήν την σπίθα που ανάβει μια φωτιά που ζεσταίνει

Την κοινωνία ολόκληρη..