.jpg)
Αυτό που με κέρδισε έρχεται κατευθείαν από τα μάτια σου
Και είναι σαν ένα ψαλίδι άοκνο που τέμνει τις συνιστώσες του
έρωτα-
Α ειμαρμένη
Δυνατό συλλάβισμα κάτω από του ουρανού τους κίονες-
Στον χρόνο που δεν ανήκουμε καταφεύγουμε λες και κανένας
άλλος δεν θα μας αποδοθεί
Παρά αυτός που δεν μας περιέχει…
Συνάντηση μες την αντίφαση, πίσω από τοις αναποφάσιστες ώρες
Που βοούν σαν μια αγέλη ζώων που τραβούν κατά την κοιλάδα
Που ψήνεται στην κερδοφορία της και στον ήλιο…
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
"... επιστρέφω
από της Αχαΐας τα μέρη, αφήνοντας
πίσω μου
την πόλη που μέχρι πρωίας γλένταγε
στα φωναχτά μαγαζιά της,
κλέβοντας
αρμύρα της θάλασσας
τοκογλύφα…
Την κρατώ σαν εικόνα, σαν νόημα που δεν ξεθυμαίνει
και την κομίζω στα τετράδιά μου, κλέβοντας
από την νιότη της
τω τρόπω εκείνω που η καρδιά μου για την Ελλάδα
απανταχού πάντα χτυπά.. ...SP"
...κι εγώ την κρατώ σαν εικόνα,
Στρατή μου,
όμως
δύσκολο να την προσκυνήσω...
Στριμωγμένες ώρες και μέρες,
θα τα πούμε...
ΥΓ
Το κατακόκκινο τριαντάφυλλο,... μοσχομύρισε, άγγιξα την φρεσκάδα του
και θυμήθηκα ότι τα μάτια του εγγονού, τώρα θα το παρακολουθούν, έτσι;
Φιλιά σε όλους,
Υιώτα
"αστοριανή",
ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου