Η Ποίηση

Βρόμικος είναι ο αέρας και νυστάζει τις λεύκες στο πλάι του δρόμου

Στην ασφάλεια των σπιτιών καταφεύγουν οι άνθρωποι που ζουν ανασκευάζοντας

το ζόρικο παραμύθι τους

Δυσκόλεψαν οι σχέσεις, στόχος είναι το πικρό ύφος που όλοι κατέχουμε

Δεν υπάρχει ανωφέρεια, όλα κατηφορίζουν προς το μαγικό σκοτάδι που πέφτει

Σαν μια εσάρπα πάνω τους να καλυφθούν.

Η Ποίηση θεά λυσίκομη κρατά ένα κερί αναμμένο και όπως να προσκυνά σ’ έναν ναό του ήλιου

Κερδίζει την ανταύγεια που στιλβώνει την πραγματικότητα με το δωρικό φως μιας Αρετής…