Σκηνικό…

Ένα μεσημέρι ευεργετικό, ένας ήλιος πλατύφυλλος

οι ώρες κυλούν έως εσπέρας, μια μελαγχολία με περιζώνει

τα ποιήματα κρατούν το ίσιο στην ζωή, είναι του πάθους μας τα αντιστύλια

γράφω όπως να σφύζω από ένα παρατεταμένο λυρικό έγχορδο

οι ανάσες μου είναι νότες      που βαρούν το ταμπούρλο της νύχτας

μένω εδώ       οι φρυκτωρίες μου σε ειδοποιούν

σπουδαία εμμένω στην στεναχώρια μου      σπουδαία χλευάζω

του κόσμου την κακοφορμισμένη παράμετρο..