Λοιπόν η νύχτα
Και λοιπόν το φθινόπωρο
Τα πουλιά που κούρνιασαν στα κλαδιά των δέντρων
Η ησυχία που λίγο λίγο απλώνεται
Δοκάρια τ’ ουρανού που φτάνουν ως τα άστρα
Πλανόδιες νυχτερίδες που ζηλεύουν το φεγγάρι
Λάσπη στους δρόμους από την νεροποντή
Σε άλλον χρόνο απ’ αυτόν που ξέρουμε συμβαίνουν οι θεομηνίες
Μια ταριχευμένη λύπη σιγανοψιθυρίζει κάτι για την ψυχή μας
Δημιουργεί πλασματικές εικόνες της σκιάς το κράτος
Στο δασάκι πέρα όλα ζαλίζονται
Καθώς ο αέρας τρυπά τα αυτιά των πεύκων και τους κρεμά
σκουλαρίκια
Που γυαλίζουν κάτω από το φως της σελήνης…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου