Θα δείρω τον άνεμο που σου μιλάει
Θα μαλώσω με κείνον τον ψιθυριστό άνεμο
που σε φιλά στο αυτί
Θα γίνω νεράκι που ακουμπά την σάρκα σου
Της αφής σου αναστεναγμός
μελισσάκι θα γίνω
Που ζουζουνίζει μπρος τα μάτια σου
Θα γίνω
Καλογεράκι που εγκατέλειψε τα εγκόσμια
Για την σκληρή καρδιά σου
Θα συλλαβίσω την αγάπη μου ώσπου
την μάθουνε οι τριανταφυλλιές
Κι επί τα φύλλα τους την πολλαπλασιάσουν
Να γίνει δεδομένο
της λαμπερής ανάσας
και των ερωτευμένων..
2 σχόλια:
Τί όμορφο Στρατή!!!
ελίτσα
ευχαριστώ Μυτιληνιά μου!
Δημοσίευση σχολίου