Κάτι βράδια είναι αλυσοδεμένα τα πάντα σε ένα άρμα που σέρνει το αργυρό φεγγάρι.
Τίποτα δεν αντιστέκεται στην μουσική του καλοκαιριού.
Ο χορός όλων είναι γύμνια- μια γύμνια αποκαλυπτική
που μεθά τους χορευτές που θέλουν να πιούν
κρασί του πόθου.
Τότε οι ώρες δένονται απαλά σαν χάντρες του κομπολογιού ενός παλιού καλόγερου
και χτυπούν μ’ εκείνον τον χαρακτηριστικό ήχο που έχει η ψυχή όταν κατάφερε να γίνει επιτέλους άτρωτη.
Εντοπίζω την αίγα των ουρανών σκαρφαλωμένη πάνω στην αγριελιά των σύννεφων.
Άτακτες είναι οι νυχτερίδες
στην εξοχή των παιδικών μου χρόνων..
Αμπέλια και τριζόνια έως το ξημέρωμα στην ήσυχη Αρτέμιδα.
Βλέπω την κυρά Τασία- ταΐζει τον σκύλο της
που παίζει με μια μπάλα πολύχρωμη.
Η υδρόγειος είναι πολύχρωμη και δέχεται να ζουν επάνω της
φυλές και φυλές.
Προσευχήσου και γι αυτά που πια δεν πιστεύεις..
Έχει νοήματα που σου διέφυγαν ο κόσμος.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου