Λαγαρό πρωί σαν οι ζέστες να το σχημάτισαν από διάπυρη ύλη
Και στην παλάμη του αέρα να σκύψανε
μιλιούνια πουλιά
Να βρουν τον επίγειο μύθο τους.
Στέκονται πλάι στα λόγια τα αισθήματα
Κι οι ώρες του μεσημεριού καγχάζουν
Αδυσώπητη λάβρα.
Νομοτέλεια του Αυγούστου στις φυστικιές να αρέσει
Και στους ψηλούς ευκάλυπτους
που βροντάν τ’ άρματά τους
περί την ελευθερία του κόσμου τυρβάζοντας.
Σκηνικό θεατρικό καλοκαιρινού πολέμου
Λίγο πριν τα μελτέμια πνεύσουν μένος και χολή
Πάνω στην ράχη της μεγάλης πεδιάδας.
Απ’ τους ποιητές που κατάγομαι πήρα οξεία φωνή
Και ξίφος που καταλύει καθετί θλιμμένο και γόρδειο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου