Η μέρα είναι θρυλική παρουσία πάνω από τους ανοιχτούς ροδώνες.

Η μέρα είναι θρυλική παρουσία πάνω από τους ανοιχτούς ροδώνες.

Είναι ερμητική και φερέγγυα- κρατιέται από τον ερωτικό μίσχο της επερχόμενης άνοιξης

Και χαιρετά τα σμήνη των πουλιών.

Τα φορέματα των λουλουδιών είναι εμπριμέ φαντασιώσεις

Ενός γήινου μάγου.

Τα δέντρα καμώνονται ακμαίους βιολιτζήδες

Που δεν ξεχνούν αποπού γίνεται επική η μουσική.

Πεσιμιστές φιλόσοφοι φέρουν μια σκέψη σκαιά εντός του δεκαπεντασύλλαβου του βροχερού Μαρτίου.

Κατέχει τον χορό των εντυπώσεων ο διψασμένος για έρωτα άνεμος.

Τα φρεσκοπλυμένα φύλλα σχεδόν χασμούριονται μπροστά στον λαμπερό καθρέφτη της συνήθειας των καλοτονισμένων στιγμών.

Όποιος επικοινωνεί με την ομορφιά επικοινωνεί με την ιστορία των φώτων.

Χαμογελά απόλυτα σοφός και σάμπως λυτρωμένος

Ανάμεσα στις σκέψεις του που φυτρώνουν περιώνυμες να σημαδέψουν το χάος.

Ποίηση είναι η ευωχία που ποτέ σωστά δεν μεταφράστηκε.

Όπως να κοιτάζω τα όμορφα μάτια σου και να μην μπορώ με μια λέξη σωστή να τα πω.

Βλέπεις ακριβοδίκαιη είναι  μονάχα η σιωπή.

Σκοτεινιάζει μετά που οι γκιλοτίνες της νύχτας αποκεφαλίζουν την φαντασία των ηρώων.

Τεκμηριώνονται οι ελευθερίες που θα με πάνε στο αθώο μου αύριο.

Ίσως περισσέψουν οι ανάσες των γιασεμιών..

Αλλά εγώ θα σε κρατάω ζωντανή μες την μνήμη μου όπως θα θέλει να σε κερδίσει ο μύθος που έγινε ιστορία απίστευτη..