Σε σιωπές και σε αγρύπνιες μόνος και με τον εαυτό μου αντίπαλο

Να στρώσω πάνω στο τραπεζομάντιλο της λήθης
λόγια από κείνα που τα ψάχνουνε οι ποιητές
και να σχηματιστεί
λάδι φάσμα
κουβέντας εγκάρδιας
που από το εσπερινό φως
κρέμεται
λίγο πριν φτάσει στο φιλί
και στον άπεφθο έρωτα.

Σε σιωπές και σε αγρύπνιες μόνος
και με τον εαυτό μου αντίπαλο
ένιωσα τον κορμό της σκέψης
να στάζει
δάκρυο ρετσίνι
καυτό επάνω στα λευκά
δεκτικά σε όλα χαρτιά μου.

Να οι γεωγραφίες των αισθημάτων, να οι πρόβες
του νερού να τιναχτεί πίδακας προς την δίψα μου.

Όταν τον ουρανό έσκισε με τον χορό της η τρελή
νυχτερίδα και φτάσω
κάπου που δεν ξέρω πώς λέγεται
το φεγγάρι καιροδηλώνει την ζέστη της αύριο
γύρω απ’ το αλώνι του
χιλιάδες προσηλωμένα έντομα κάνουν
την νύχτα βαριά να στενάζει..