Η γυναίκα που θα αγαπήσω θα είναι ανεκδιήγητη χίμαιρα
Θα είναι επικεφαλίδα ενός πόθου
Μες τις αγκύλες της θα χωρούν
τα καπρίτσια μου
Θα με ανέχεται που είμαι αγρίμι.
Η γυναίκα που θέλω είναι μια άλλη όψη της σελήνης
Αινιγματική σαν απρόσμενη θύελλα
Θα κρατά στο στέρνο της τα πολλά μυστικά μου.
Η γυναίκα που θέλω είναι σαν υποψία ότι είμαι αθάνατος
Επηρμένος σαν ένας σκαντζόχοιρος
που διαμορφώνει κάθε αιχμηρή του αλήθεια
Η γυναίκα που ποθώ είναι ατίθαση θάλασσα
Που την προβιβάζουν σε άποψη Θεού οι ανθρώποι
Και την υποβαστάζουνε οι γαλανοί ουρανοί μου…
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Πρόσεχε τι εύχεσαι φίλε μου
Οι ουρανοί είναι ανοιχτοί κι ακούνε
κι εκπληρώνουν...
την καληνύχτα μου
έφυγε το τριαντάφυλλο, ήρθε η τίγρης...
η γυναίκα που θα αγαπήσεις μια χίμαιρα λέξεων. όμορφων. δουλεμένων με νου και καρδιά!
καλό σου ξημέρωμα, Στρατή!
Μαρίνα
είθε!
Καλή σου μέρα!
Βίκυ
από αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι...
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου