Δεν θα θυσιάσω τίποτα

Δεν θα θυσιάσω τίποτα, θα χαθώ
Απορροφημένος μέσα στα τεύχη της θάλασσας
Και τον επιούσιο άρτο..

Παλαιοημερολογίτης που ξέχασε πώς να αριθμεί πια σωστά
Πάνω στο νέο καλαντάρι.

Και θάχουνε νόημα
Οι αγρύπνιες μου- ίσως γι αυτές με θυμούνται
Χρόνια μετά από πού θα ‘χω λείψει
Ξοδεύοντας κάθε που μπόρεσα φεγγάρι.

Να η αξία που μου δόθηκε: έχω
Κοιτάξει τα πράγματα επιβραβεύοντας την ύλη
Με την μεταφυσική της διάρκεια.

Να η ιερατική παρουσία
Των λίγων που απόκτησα:

Κοιτώ τα λουλούδια και σε όλα του έρωτα το θεατράκι αναγνωρίζω.

Έτσι σωπαίνω ανάλαφρος και με γαληνεμένη καρδιά.