Πόσο ολέθριος είμαι τεντώνοντας το τόξο σου!

Σε διαβάζω όπως οι παπαρούνες έχουν κλέψει
όλο το αίμα της Άνοιξης.

Καιροφυλακτώ να κατοικήσω την καρδιά σου

Σαν μια αποικία του ερωτικού μου επεκτατισμού.

Πόσο ολέθριος είμαι τεντώνοντας το τόξο σου!

Πόσο στοχεύω στην δειλία σου να κλέψω το επιρρηματικό σου φιλί!

Το καλοκαίρι έφτασε και δίνει θερμόαιμα δώρα

Στις καρδιές των παιδιών και εσένα σ’ αφήνει

ανοχύρωτη

Να παραδίνεσαι στα πολεμικά αδυσώπητα μάτια μου.

Όταν οι απογευματινές ώρες σημάνουν συναγερμό και έφοδο

Θα σε συναντήσω ξανά να είσαι μέσα στον χαλκό του ήλιου

Ένα γέλιο που βαδίζει προς της χαράς την Αποκάλυψη.