Μα τω Θεώ
Υπάρχει πολύς θάνατος για να ‘ναι αληθινή η ζωή.
Κι όσο δυσκολεύουν οι μέρες
Τον άγγελο συλλογιέμαι
Που έκπτωτος αθέτησε τα πάντα του για ένα φιλί.
Αμαρτάνεις από την μεριά της Αλήθειας
Το ψέμα είναι δεδομένο κακό
Μα η αλήθεια σε καταβάλει
στην τρωτή φτέρνα σου
Και σε μαζεύουν κομμάτια
που δεν θα βρούνε να υπάρχει
εντός τους ψυχή.
Έτσι λοιπόν ένας άνθρωπος λιώνει
μες τους καιρούς
Τον τρων οι κοριοί της αντιπαλότητας
Κι όσο ξενίζει η συμπεριφορά του
Τόσο ο όχλος τον νομίζει ακατάδεχτο.
Κι αν ζει μες τις παραβολές που τον καταδιώκουν
Ίσως δεν γίνει σύμβολο ποτέ του
Ενός ποιητικού ουρανού..
Ξέρω από πού θ’ απουσιάσω
Ξέρω τον θάνατο πώς θα τον πω
Συρρικνώνομαι για να συσπειρωθώ και να εκτιναχτώ
σαν ελατήριο
Προς το πέραν της όχλησης
ενός νου που αστρονομίζεται
ν’ ανακαλύψει
Πώς εφαρμόζει το μηδέν ερωτικά
πάνω στους αριθμούς.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
πολύ σοφά και αληινά αυτά που γράφεις.Ομως για κανέναν άνθρωπο,σε όποια ηλικία και αν βρίσκεται....ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!!!
-)))
καλημέρα από Χαλκιδική-)
Χρυσούλα
αυτό είναι σίγουρο
χαρές και πλούτια να χαθούν και τα βασίλεια κι όλα
τίποτα δεν είναι αν η ψυχή
μένει στητή κι όλόρθη..
χαιρετώ την όμορφη Χαλκιδική!
Δημοσίευση σχολίου