Η κοιλίτσα του κοριτσιού είναι γόνιμη πεδιάδα

Κάπου τρύπιο το απόγευμα
    Κάπου τρύπωσαν πουλιά
       Στην γαλανή καλύβα του ουρανού
                    Ένας θεός κοιτάζει πάνω απ’ τα βουνά
                     Που η μέρα σώνεται σε καλό μας
                     Κλείνουν τα σπίτια οι άνθρωποι ερωτεύονται
                     Πίσω απ’ τα μεγάλα δέντρα
                             Ένας αέρας διατρανώνει την επιθυμία
                             Αφήνει τα ρουχαλάκια να πέσουν
                             Η κοιλίτσα του κοριτσιού είναι γόνιμη πεδιάδα
                             για σιτοβολώνα του πόθου
                 Από φιλί σε φιλί πάνε τα χείλη στην αντίπερα
                    Όχθη των αισθημάτων
                        Όλα ταιριαγμένα να γίνει το αθάνατο εφικτό
                            Όλα δίκαια ακριβοδίκαια που έτσι μ’ αρέσει
     Σαν βραδιάζει
     Οι μνήμες είναι ένα βασανιστικό χάος
      Που δεν το παλεύει κανένας μας..