Θα σε κλέψω μια μέρα από τον μακρινό οντά σου..

Θα σε κλέψω μια μέρα από τον μακρινό οντά σου..

Τα καλαμπόκια θα λυγιόνται στον ήλιο

οι σιταρίθρες θα τινάζουν τα πουπουλένια φτερά τους

κι η κάψα μου θα είναι τρανή.

Μια μέρα θα σε κλέψω από την ανάγνωση που φλυαρεί πάνω στα κείμενα

θα σβήσω τα σχόλια της φιλαυτίας σου

και θα σου αφήσω μες τα χέρια ένα βότσαλο στιλπνό.

Μια μέρα θα σου δείξω πώς ζουν οι μύστες του φεγγαριού χωρίς ελπίδα.

Η πέτρα είναι σκληρή· φιλοσοφεί

σωστά μες το τοπίο

χωρίς αίμα

μόνο μια λίθινη αναπνοή· κάτι

σαν ο εαυτός σου πριν καν γεννηθεί

ευδόκιμο ωάριο δύσκολου πόνου.

Θα σκοτεινιάσουν οι αρετές σου αλλά εγώ

θα ξέρω να στρέψω στο φως

τα μάτια σου κι εκείνη

η βραχνή φωνή που μου λέει καλημέρα

θ’ αποκαταστήσει τις ευρηματικές ψηφίδες μου.

Μια αναπνοή θα συντελεστεί το θαύμα

και η φαντασμαγορία των λέξεων θα σταθεί

λίγη να καλουπώσει ορατά

την ατίθαση ομορφιά σου!

                                                           23.7.2012