Τα δέντρα του απογεύματος διατυπώνουν απορίες στον ήλιο·
κατατείνουν προς κάτι το άπιαστο
αιθέριο που μοιάζει όσο κι αν προσπαθήσεις μην λέγεται.
Κυριακή μεγάλη, Ιουλίου η τελευταία.
Ρέω με τα γεγονότα·
συντελούνται μέσα μου τόσα μυστήρια.
Μανιφέστα εγρήγορσης μ’ οδηγούνε στο περισπούδαστο πουθενά-
λιμνάζει ο βίος.
Λίγο ακόμα θα ξέρω πόσο λείπεται απ’ τα μέσα μου ο κόσμος ο έξω.
Λίγο ακόμα…
Μια ιδέα πλατιά λεβεντιά..
31.7.2011
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου