...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

19 Ιουλίου 2012




Τζιτζικάκι ανέμελο που δέεσαι μην λείψει ο ήλιος
Στην γειτονιά σου
ήρθε το καλοκαίρι
Φτάσε στην αλήθεια του απ’ όπου μπορείς
Δεν είναι σύμβουλος καλός ο αέρας
Οι μουριές ξιφομαχούν με τον ίσκιο τους
Λάμες αστραφτερές ακονίζονται πάνω στα πλατιά φύλλα
Σφάζει γαστέρες επιφωνημάτων η ηλιαχτίδα
Η γραμματική της ρίζας επαναστατικό τρυπάνι εισδύει
Στην αντίρρηση της γης
Να η φωνή του σπουργίτη που καλπάζει με τόλμη
Αθωότητας στην κάθετη Πέμπτη
Να ο αόρατος αρχαίος θεός που δίνει υπομονή
στις αίγες να σκαρφαλώσουν ψηλότερα
Στην θέση μιας αρετής..


2 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

η γραφή σου, πολυποίκιλη και πολυδιάστατη.
εδώ ξεχειλίζει από τρυφερότητα. διαβάζοντάς σε νοιώθω κάθε σου λέξει να χαϊδεύει απαλά το δέρμα της ψυχής μου.

να είσαι καλά Στρατή!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Βίκυ

να το ορθογραφικό σου λάθος που κάποτε ένα αντίστοιχο δικό μου έγινε αιτία να μην μιλάμε για καιρό..
Για το ·καθε σου λεξει· λεω..
Σιγά το πρόβλημα δηλαδή!
Απλώς γίναμε καλύτεροι τώρα.
Βάζουμε νερό στο κρασί μας και μεθάμε λιγότερο..
Χαίρομαι την επίσκεψη σου και είσαι γραφή που εκτιμώ!
Καλό βράδυ Βίκυ!
Ευχαριστώ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου