Ζω στην άμυνα ζω στην εποχή
ενός ονείρου
ενός ονείρου
Ζω στην πλευρά ενός φωτεινού φεγγαριού
Μανία οι λέξεις
πιπερόριζα δαιμονισμένη
πιπερόριζα δαιμονισμένη
άοκνη
Που τρέχει μες τα έγκατα του νου
Ανατινάζω τις ανάγκες μου,
είμαι ρήμα σκοτεινό
Βάφω με χρώματα γυαλιστερά
την υποταγή μου,
την υποταγή μου,
είμαι πάλι ελεύθερος
Βόσκω χορτάρι πόθου
Μηρυκαστικό της ελπίδας,
αγέρωχο
αγέρωχο
Θαυμάζω τον λεκτικό πλούτο της ρίζας
Του δέντρου που ψηλώνει μες τον ουρανό
Τροφοδοτώντας το απόγεμα
με ζωηρά τζιτζίκια
με ζωηρά τζιτζίκια
Είμαι ο εγωίσταρος που πεθαίνει
Για μια ρίμα πελάγου
που καταλήγει
που καταλήγει
αδιάβαστος ωκεανός..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Εγώ πάλι περνάω συνεχώς από την άμυνα στην επίθεση...και τούμπαλιν...
Πώς κατάφερες Στρατή να είσαι "πάλι ελεύθερος" και να βόσκεις "χορτάρι πόθου Μηρυκαστικό της ελπίδας";; ...Μάλλον, άσε μη μου πεις... Νομίζω πως καταλαβαίνω... Το λες άλλωστε με όλους τους τρόπους - το αφήνεις να επιπλέει ανέμελα στους "αδιάβαστους ωκεανούς" σου!
Φιλιά και να περνάς όμορφα και εμπνευστικά!
Μελίνα
φαίνεται σε διαφορετικές θέσεις παίζουμε μπάλα..
Καλημέρα!
Πάντα ελευθερος ωστόσο είμαι, είναι λήθεια.
Αν δεν αισθάνεσαι έτσι μέσα σου και επιθετικά να παίζεις θα είσαι χαμένος.
Φιλιά και σε σένα και καλοκαίρι στοχαστικό..
Δημοσίευση σχολίου