Από τα χρώματα άρχεσθαι
Σαν να είναι να επικυρώσουν
αυτά
Την συμφωνία της Ομορφιάς
Αλλά και η αλήθεια
Της μουσικής
Καταγεγραμμένη πάνω στα ξερά φύλλα
Των φθινοπωρινών δέντρων
Παρασυρμένη έντεχνα
Ανάμεσα σε μέλλον και παρόν
Θεϊκό αγαθό--
Έκλεψα χαρές από τις συλλαβές μιας Βίβλου Αξιών
Κι έφτιαξα αυτό το οικουμενικό τραγούδι
που αγαπά τους ανθρώπους
Σκίρτησα όπως τα λουλούδια σκιρτούν
Όταν ζυγώνει ο Μάιος
Έτρεξα ανάλαφρα με χοροπηδητά ελαφίνας
Πάνω στην πεδιάδα της χίμαιρας
Τώρα καμώνομαι τον ανήξερο τόσο
Που με πιστεύουν μόνο παιδιά
Και ανακουφίζουν τον πόνο μου
κοιτώντας με με αγάπη στα μάτια…
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
όμορφο... και γλυκαίνει πολύ στα... παιδιά!!
παρασκευή
μα τα παιδιά είναι η ελπίδα μας-
έτσι όταν μιλώ γι αυτά, φυσικό είναι να γλυκαίνω..
μόνο σ' αυτά προσβλέπω..
καλό απόγευμα!
τα παιδιά είναι το μέλλον...
πολύ στοργικό και όμορφο που καταλήγει στα παιδιά..
καλησπέρα! ^^
Καλησπέρα Λυδία!
Ναι είναι αλήθεια η μόνη μας παρηγοριά..
και ποιός να το αμφισβητήσει;
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη!
Δημοσίευση σχολίου