...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

22 Ιουλίου 2012

ξυλουργός στην πιο ταραγμένη ιστορία του ξύλου.




Ας γυρίσω πίσω από το ύψος μιας πλάνης
Από μια συντακτική αβλεψία - κι ας
Σταθώ στο φως που αρμόζει των λέξεων-
Οι ιδέες τόσο εντάθηκαν
Που βαδίζεις πια δια πυρός και σιδήρου
Λίγο να τις ενστερνιστείς-
Έτσι
Πώς γίνεται και μ’ όνειρα να ζεις και με ψέμα
Και με φιλί και δίχως
Εραστής και ανέραστος
Κατανυκτικά βουρλισμένος;...
Θα κατηγορηθώ για ασυνέπεια
Για μη προσήλωση στα χρηστά- και ποιος
αυτά τα ορίζει;
Που όλα κίβδηλα μου φαίνονται
και χρεοκόπησαν
Ακλουθώντας κάθε
Ταπεινωμένη πατρίδα;..
Λοιπόν
Αυτό που θέλησα είμαι..
Όχι γραφιάς όχι ένας μίζερος
διοπτροφόρος τυφλοπόντικας
Μα ξυλουργός στην πιο ταραγμένη ιστορία του ξύλου.
Που ψηλαφεί κάθε δακτύλιο στον κορμού του δέντρου
Και ξέρει το πάθος
τον πόνο του…

                           16.7.2012



4 σχόλια:

Unknown είπε...

μελαγχολικό ...αλλά τέλειο!!!!

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Ζυμαράκι το κάθε μόριο ξύλου στα χέρια του ξυλουργού
Απο την ψύχα εως την άκρη του
Ζυμαράκι και κάθε λέξη στην πένα του Ποιητή
Από την ψυχή έως τα μάτια που τον διαβάζουν..

Την καλησπέρα μου αφήνω και εύχομαι μια όμορφη εβδομάδα !!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Χρυσούλα Μαυροπούλου

σ' ευχαριστώ!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Δέσποινα

ναι είναι το άγιο υλικό που μεταμορφώνεται στα πάντα..
Καλό βράδυ!
Έτσι κι η λέξη
έχεις δίκιο..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου