Ανάμεσα στο παρόν και το μέλλον
το αχνάρι σου πεταλούδα που ζει την ελευθερία σε πλάτος
διαρρηκτής της ομορφιάς.
Τα τιμαλφή σου
λόγια για λόγια κι άλλα λόγια
συναντάν την αιωνιότητα σαν έναν σταθμό
σιδηροδρομικό χωρίς σταθμάρχη
που τα βαγόνια της φαντασίας τέμνονται
όπως επάνω απ’ το κεφάλι μου
ετούτες οι τεγίδες
και τα καδρόνια του κυπαρισσιού που σχεδόν λαγοκοιμάται.
Την άλλη ώρα που ταξίδευα ο ήλιος της Μεσσηνίας δάγκωνε τόσο
και το πηγούνι των βουνών έτριζε από μένος του κρυφού νερού.
Έσωσα ό,τι μπόρεσα:
σαν εικόνα σαν ήχο σαν έκπληξη..
Παγίδεψα την δημητριακή σιωπή
της γης κι είδα την γονιμότητα
να συγκρατεί μετά βίας τις εκλεκτές ελιές
και της καρυδιάς την ανάσταση.
Το μελάνι μου φλυαρούσε πάντοτε τόσο!
Στα χωράφια τα καρπούζια που δεν ευτύχισαν σάπιζαν
των πουλιών βορά και του χώματος κυκλική επιστροφή.
Άφησα ελεύθερη την ταπεινή μου καρδιά!
Γαργαλιάνοι 25.7.2012
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Πόσα αποκομίζεις από τέτοιες εικόνες Ελληνικής υπαίθρου..!!
Από τοπία ..από αγνούς ανθρώπους..
Όλα σε μια ήρεμη κίνηση
Τόσα κίνητρα ομορφιάς.. να περιγράψει η πένα του ποιητή τη μαγεία ετούτη..
Υπέροχο!!!
την καλησπέρα μου Στρατή
Πράγματι Δέσποινα
με μαγεύει να συναναστρέφομαι απλούς ανθρώπους της υπαίθρου και να βλέπω την φύση να μου δίνει όλα όσα δεν μπορούν να μου δώσουν οι άνθρωποι.
Χαίρομαι το κάθε δευτερόλεπτο κοντά της και γεμίζουν τα μάτια μου και η ψυχή μου..
Και μετά, έρχεται η ποίηση.
Σαν φωτογραφικός φακός που καταγράφει την εικόνα παράλληλα με τα σχόλια του φωτογράφου.
Γεννιούνται για νε ξεπεράσουν τα αισθήματα.
Και μεταδίδονται ελπίζω, απ’ τον έναν στον άλλο.
Καλό σου βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου