Στον καιρό μας τα πάντα έχουν δισταγμό.

Το βράδυ αδειάζει τους σκουπιδοτενεκέδες του στο άπειρο

Η ησυχία μαστιγώνει τα δέντρα

Τα αυτοκίνητα είναι νυσταγμένα κι ονειρεύονται

μεγάλους ατέρμονα επιστρέφοντας δρόμους στο αύριο.

Δεν επιτρέπονται οι ερωτήσεις και για όλα απάντηση είναι το λαγαρό κρύο φεγγάρι.

Η μάνα νύχτα ταΐζει τα πουλιά με καλαμπόκια του ύπνου

Κι ο έρωτας των πλασμάτων στεφανώνει τα πάντα με μια κοίλη μουσική.

Οι κάτοχοι της ύλης είναι δαίμονες που τρέμουν επαναστάσεις

Στον καιρό μας τα πάντα έχουν δισταγμό.

Οι μέρες προσπαθούν να μιμηθούν τον σαματά των τσαρλατάνων ανέμων.

Όσα συμβαίνουν είναι νυν της κατάθλιψης.

Η αμφιβολία γεννά αμφιβολία.

Η πόλη είναι άρρωστη και στα βλέφαρά της

κουρνιάζουν φιλήσυχα περιστέρια..