Διαλέγω το φως και τον άνεμο κι ίσως
Ένα φεγγάρι γυμνό
Σαν νόμισμα αρχαιοελληνικό που θα ‘λεγε κι ο ποιητής.
Διαλέγω την οξύθυμη πόλη που κουρνιάζουνε μέσα της
Εκατομμύρια ανθρωπάκια φοβισμένα που ψάχνουν
Λιγοστά τετραγωνικά ασφάλειας να σουλουπώσουν τα άγχη τους.
Όταν κατάλαβα ότι μου απειθεί η ζωή
ζήτησα την μακρινή κουβέντα του παππού μου
Και μες από τα μάτια του είδα
τις λεμονιές
Που αγαπούσε να ψηλώνουν ευτυχισμένες μες τον αέρα.
Και τις πολυόμματες τριανταφυλλιές που συνηθούσε
Να χαϊδεύει καθώς περνούσε ερχόμενος
απ’ την δουλειά πριν ανάψει τσιγάρο
και θελήσει τον καφέ του ανάμεσα
στα φρεσκοποτισμένα φυτά του.
Να που οι μνήμες δεν υπήρξανε ποτέ ακάλυπτες επιταγές.
Να που συνωστίζονται κι όλες
Συγκροτούν μια ανάμνηση δυνατή
Που χωρούν εντός της ο εγωιστικός χρόνος ενός ανθρώπου
που ψάχνει
Να βρει την σκέψη του ακαλούπωτη και να
ψαχουλεύει στο χάος..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
La felicidad es disfrutar de las pequeñas cosas. Contemplar la luna, la puesta de sol, un amanecer, el trino de los pájaros, el viento, la lluvia, el aroma de las flores ...
Un abrazo
Jessenia
La felicidad es para tocar las cosas encargadas de alma pura.
Puede que usted tiene en su poesía todo el día, de percibir.
Buenos días beso dulce para España ..
Δημοσίευση σχολίου