Ερωτικό καταφύγιο…

 

Λιώνει το βλέμμα μου στις πεδιάδες των οράσεων

Η Αττική είναι καψαλισμένο κάστρο

Περιπλανιέμαι αιώνες μέσα σ’ έναν άτσαλο πλανήτη

Λυπάμαι τόσο!

Α κορίτσι σαν ώριμο φρούτο που από χυμούς γέμεις και πόθο

Όπως μια δόξα είσαι που σε συγκρατεί συνεσταλμένο

Στον ύπνο σου κοιμάμαι είμαι η φαντασία σου

Ουδέν το άθροισμα των επιθυμιών σου μιλάς

Και στερεώνονται οι κόσμοι μου ανάποδα

Με ιριδισμούς που κάνουνε την νύχτα ψυχική κατάσταση.

Όλα τα ποιήματα λησμόνησαν να πούνε πως σε θέλω

Περιγελώ την αυταπάτη μου ψάχνω αιώνια καταφύγια

Σε μία της ψυχολογίας όψη νιώθω να μιλώ ειλικρινά σπουδαία

Στων πράξεων μέσα τον ακραίο θόρυβο και πυρετό…

29/7/2025