Πνιγμένη εσωτερική μας επανάσταση…

Φωνήεν ξινό, όπως του άγουρου φρούτου η τσουχτερή γεύση.

Αγαπώ το ξημέρωμα, καταφέρνω να μην του ανήκω

Και, να ζω ταυτίζοντας τις έννοιες με το πρώτο φως που κλονίζει

Την επικράτεια- σαν ένα ανοιχτήρι πάνω σε μία ξεχασμένη κονσέρβα.

Πρωτοτυπίες θέλεις κι όπως σε καταλαβαίνω

Είσαι μια θυμωμένη μαϊμού που έκανε

Το σπίτι μπάχαλο με τα ακραία άσχημα πείσματά της.

Πού πήγαν οι ορατότητες

Οι μπουκωμένες θλίψη ημέρες σου, ο ταφικός πυρετός

Να είσαι εκεί θαμμένος στην σιωπή και στην κατάθλιψη;

Οπωσδήποτε απέδρασες από το όριο μιας φυλακής- οπωσδήποτε.

Αναγνώθω προθέσεις πάνω σου που θα επανασυνταχτούνε.

Η επανάσταση δεν κανονίζεται, είναι μέγεθος ανυπολόγιστης αγρύπνιας.

Κοίτα που με διάνοια ‘’φευγάτου’’ θα ανασυντάξουμε τον κόσμο.

Τούτο μου εστί το μανιφέστο της χαράς.

Ιδού κι εσύ που βούλιαξες μέσα σε ανολοκλήρωτες αναζητήσεις και από την άλλη

Μουσκίδι βγήκες από την βαριά παλίρροια της μεθυσμένης σου ορθογραφίας.

Πού είναι οι γραμματικές που θα σε συμμορφώσουνε;

Λαίμαργος είναι ο Χρόνος και με βουλιμία θα μας καταφάει…

Άγιοι Ανάργυροι 15/3/2024