Λαλίστατο μηδέν, αποδομεί όλους τους αριθμούς-
Τόση απαξίωση συγκεντρωμένη!
Κι εκείνο το πεπειραμένο Γεγονός που σπέρνει
Ψεύτικο- όλο ψεύτικο απ’ όπου κι αν το πιάσεις!
Το βράδυ τα διαπερνά όλα μια λύπη·
Χλομά πρόσωπα ακραγγίζουν τον ουρανό
Με ποιήματα, με στίχους, με ψυχεδέλεια, με τον καπνό του τσιγάρου.
Ερίζει ο ευκάλυπτος με τον ίσκιο του, ερίζει η αήττητη αυταπάτη.
Συγκεντρώνω τις κουρασμένες δυνάμεις μου· συγκεντρώνω.
Αποφάσισα θάρρος και πολύ σε αυτό προσηλώθηκα, ανέστρεψα παντί τρόπω τον ουρανό, αυθαδίασα
Έξω από των θρησκειών το μαντρί, είπα και είπα.
Μασάω φύλλα δάφνης, φλόμωσε με καπνούς ο ουρανός- πού βρήκε έκφραση η ελπίδα;
Χάλκινο πρωινό, διαμπερές και ευδιάκριτο.
Ο ήλιος ζεύει την ακολουθία σε κατάνυξη.
Σήπονται οι φθαρμένες λέξεις, ντεραπάρουνε.
Ο άοκνος βοριάς μαστίζει τις φρυγμένες παπαρούνες.
Παντού καημός.
Και οι επιδιώξεις μου που χλιμιντρούν μες τον αέρα
Άτσαλες όπως λέξεις λυπημένες
Ιππεύονται από μια θέληση φανταχτερή.
Τι ισορροπίες να κρατήσω για τα μένα, τι
Να κρατήσω από την φαρδιά μου ηλικία και να πω:
‘’ένα το κρατούμενο’’, τα αλλά είναι αμελητέα,
Εισχωρούν μέσα μου όπως από θρησκεία ο λόγος
Και μου ταλαιπωρούν το ανίσχυρο μυαλό.
Καταθέτω στον ουρανό τα καλά μου,
Έχω μια υπερχείλιση που με εγκλωβίζει
Σε τούτο το κατακερματισμένο λέγε λέγε
Που σκόνη και μια λεπτουργό σμίλη σηκώνει
Μέσα μου να εργαστεί όπως για την φανέρωση θαυμάτων και θαυμάτων.
Ακριβά πλήρωσα την Στιγμή!
Έσωσα μες σε αγρυπνία τα σωστά μου.
Οχυρώθηκα σε αφανέρωτα ρίγη.
Όπως καταλαβαίνω ένα μουσικό παιχνίδι
Τον θάνατο καταλαβαίνω και την ευκρινή σπουδαία του κατάληξη!
Καλημερίζω!
Άγιοι Ανάργυροι 16/3/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου