Α η μέρα!
Παραδομένη στα χέρια μου για να την καθοδηγήσω
Αφήνοντας το βάρος της να λιγοστεύει
Πάνω στου μηδενός το θυσιαστήριο…
Και οι υποσχέσεις της
συγκεντρωμένες σαν άνθη
Στην θέλησή μου,
σαν ένα μπουκέτο άσπρα τριαντάφυλλα
Σωρεύουν δύναμη να μου προσδώσουν.
Α η μέρα, επική και πασίδοξη, τεθλασμένη
Και με απλωμένο φως
Επάνω της,
σαν μια κορμοστασιά κορυφαίας χορεύτριας!
Σωπαίνω.
Σκέφτομαι τσαλιμάκια που τα πόδια της κάνουν επάνω
Στο λείο δάπεδο, και φαίνεται
Ότι αυτό που είναι είναι μια αιώνια ελπίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου