Αποστάσεις κρατά ο Χρόνος απ’ τις ευαισθησίες μας.
Κυκλοφορώ στον παράδρομο των καταστάσεων.
Όπου βαδίζω η μουσική εντέλλεται να κυριαρχήσει.
Ακολουθώ.
Επί φωτός διακρίνομαι, στο απαιτητικό πλατύσκαλο μιας ηθικής
Πού είναι το βάναυσο λεμόνι που αποστειρώνει την πραγματικότητα;
Ποιός το στύβει καλοπροαίρετα;
Διαβάζω την μέρα.
Μια αραιή συννεφιά βάζει μπουγάδα τα μπερδουκλωμένα γεγονότα.
Κι εγώ,
Περιμένοντας τον καθαγιασμό των προθέσεών μου·
Εκεί που ακουμπάς τον πόλο της φωτιάς και οι ζωές μας ενώνονται
Με φούρια!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου