Με μια συνέπεια έρχεσαι κοντά μου
Από την ευθεία σιωπή, με το κοίλο
Πάθος σου, μαινάδα της γραφής, ουτοπία
Νοσταλγώ του έρωτά σου τις υποταγές, πόσο
Κοντά είμαι στην εμαυτήν απώλεια, σαν να νιώθω
Ότι εχάθηκα πια και, μη όντας, γυρίζω
Σε έναν κήπο που του 'φύγαν τα ρόδα και μένει
Το βράδυ που έπεσε, τραγούδι που να το απαγγείλεις,
βραχνό..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου