Άλλοθι για τον άνεμο η μέρα·
Και κάτω από τον ουρανό λαμπυρίζει σαν φέγγος επουράνιο η ψυχή σου·
Συμβαίνει για να αιτιολογούνται τα θαύματα.
Ό,τι συμβαίνει είναι τέχνασμα αιωνιότητας·
Σπουδαία απουσιάζεις αλλά ζεις στην καρδιά μου·
Εμφανίσου πίσω από τις ορτανσίες του δειλινού
Και αγκάλιασέ με, απλά και μόνο αγκάλιασέ με!
Όταν πέφτει η νύχτα είναι ερωτικό το φεγγάρι και δεν ερμηνεύεται·
Έλα να με παρηγορήσεις που κρατά όλα τα μυστικά μην ξεθυμάνουν·
Απλούστερος κι από μια ανάσα είμαι πια·
Καρφώνω στο χώμα την ανάμνησή σου μήπως και ξαναφυτρώσει.
Στα άστρα ποντάρω μήπως και ζαλίσουνε τις ακραίες σκιές που με πολεμάνε·
Την σπουδαιότητά σου την ξέρω γιατί όλες οι λέξεις που μιλώ μου την επιβάλλουνε·
Λατρεύω να σε κοιτώ με την φαντασία στον νου μου·
Ανθίζεις σαν ένα ξαφνικό λουλούδι πεινασμένο!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου