Συντάσσονται επάνω μου γήινα κομμάτια
Αυτοκαταστροφής. Κι απειλούμαι
Από μιας αντωνυμίας τον εγωισμό.
Ανυπόδητος μες το σαθρό κατεστημένο
Καρναβαλίζω τις πολλές αγωνίες μου.
Ο χωματόδρομος, εξαίσιος περίπατος μες την λιακάδα
Και όλα μες το στήθος μου πια καταγράφονται
Πεισματικά.
Αγγίζω τα μάτια σου τα κλειστά μάτια σου, αφήνοντας να με κεντά ο πόνος
Και το δρεπάνι του ορίζοντα…
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Αγγίζω τα μάτια σου τα κλειστά μάτια σου ... Σ.Π.
...θα ήθελα κι εγώ,
να ήταν κλειστά τα μάτια μου,
για πάντα ...
κι ας μοιάζει "αμαρτία"
αφού πολλές είναι οι μικρές χαρές που διάγω...
Εύχομαι
το χωράφι που πετούν οι ψυχές, μέσα μας,
να ΜΗ ξεραθεί τελείως,
διπλή η αχαριστεία...
Κι όμως, η ζωή είναι υποφερτή,
ας αντέξουμε !!!
Δημοσίευση σχολίου