Ρίζες φωτεινές και τρέμει γεωμετρημένη κάθε φαντασία·
πουλιά διαβάζουνε το ρήμα που ανατίναξε
Την γλώσσα να αυτομολήσει
Στης μέρας το ξόανο το γαλάζιο. Μετά
Οι ψυχολογίες δεν έχουνε θέση·
Μπορεί να ερμηνεύονται απ’ τα καθέκαστα οι ουρανοί· πάντως
του ποιητή το μάτι παίζει
Επάνω στα μεστά τριαντάφυλλα και τις ωραίες γλαστρούλες
Που κοιτούν απ’ την αυλή τον ήλιο τον ασύφταστο να λάμπει.
Γράφεται παραμύθι επικό.
Κι όσα μεταγλωττίζονται λουλούδια
είναι μία διάσταση που ούτε είχα φανταστεί·
Πέφτω να κοιμηθώ κάτω από τον ίσκιο του πλατάνου·
Πιο πέρα το νερό που μουρμουρίζει αφήνει
ένα ρυάκι ζωντανό
να βοά μέσα στην εξουσία
Του μεσημεριού·
Καθεύδω και σε σκέφτομαι καρδιά μου!
29/5/2022
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
...εδώ,
κάπου πονάει!
κι η γλώσσα των λουλουδιών πύρρινη!
Από το μακρονήσι της Νέας Υόρκης
όπου πράγματι αγκομαχούν
να ανθίσουν τα λουλούδια
πόσο μάλλον να μιλήσουν...
Αστοριανή
Πάντα δηλώνεις μεγεθυντικά στα αδήλωτα! Το παρατηρώ. Χαιρετώ σε αδερφή του νου και της καρδιάς. Νομίζω δεν με κατάλαβες κάποια στιγμή αλλά αυτό πέρασε. Να εκτιμάς αυτούς που σε εκτιμούνε! Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου