Ξεκολλημένα λόγια από ένα ευλογημένο παράπονο
Και μαστίζουν οι σιωπές τον μακάριο ύπνο
Μια φυσαλίδα ανεβαίνει απ’ τον βυθό και εθελούσια
Το ψάρι πιάνεται στην ζοφερή απόχη·
Η μέρα έρχεται· δυναμομετρημένη και ιλαρή
Βάφει με φως τις αναμάρτητες μυρσίνες·
Ο αέρας σκυθρωπάζει· του Θεού οι παρορμήσεις
Κάνουν τον κόσμο πιο συνεσταλμένο·
Διαβάζουμε τον ουρανό· μια πλάνη
Μας κρατά· πού είναι η ώρα η καλή που άλλαξε το σύμπαν;
Πικρός καημός τώρα εκβάλει από την σιωπή·
Είμαστε και μοιραίοι κι άβουλοι συνάμα…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου