Τούτο το ‘’κάτι’’ και εγώ ο αγρυπνών…

 

Τούτο και τούτο το λεχθέν ονόματι ‘’κάτι’’

Τούτο και ‘’τούτο’’ που με βάζει

να σκέπτομαι και να ιδρώνω σύμφωνα και φωνήεντα ρούχα

Ξεραίνεται στη άκρη της θαλάσσης

Ή στην απλώστρα το φυσά ο αέρας και κουράζει τα σφιγμένα μανταλάκια

Ενεργοβόρο όπως του κεφαλιού μου η κυκλοθυμία

Δεν παίζει, σοβαρεύεται λες και το θέλει πιο πολύ να με τρομάξει

Με δανεική κουλτούρα απ’ το Τίποτα

Αυτό το τούτο που επάνω απ’ όλα συντηρεί άκαιρες θεωρίες

Πρόβλημα άλυτο και μάνα των καινούριων προβλημάτων

Τσουγκρίζει τα κεφάλια των κοσμοθεωριών

Θαυματουργεί με τον μπαγάσα σοσιαλισμό του

Και όμως έχει μία δομή καπιταλιστική

Χρυσή η εισβολή του μες την αργυροχρυσοχοΐα

Μαστίζει τις αισθήσεις μου και με μπερδεύει

Καθώς εγώ ο λίθινος αεροβάτης πάω

Να φτιάξω Ιστορία από φύκια και αισθήματα-

Εκεί που ο κόσμος είναι κάτι που μου αρέσει

Και ‘’τούτο’’ είναι ένα ‘’κάτι’’ που λογίζεται οφθαλμαπάτη

Στο ποίημα μου και στην ψυχαναλυτική μου αγρύπνια…