Αλέξανδρος ο έγκλειστος μιλά:…

Στενό κλουβί, ζακό ο αφρικανικός ο γκρίζος, σχεδόν και όλα του τα χούγια ομιλητικά

Σχεδόν είκοσι χρόνια δίπλα μου συνήθισα να τονε βλέπω φιλικά

‘’αγόρι μου’’, ‘’αγάπη μου’’ ‘’πόσο σε αγαπάω;’’ ‘’έλα φιλάκι’’, ‘’Στράτο μου’’

‘’πού είσαι;’’, ‘’φεύγω’’, ‘’γειά σου!’’, ‘’άσε μας’’, ‘’Μαριάννα μου’’

Και πίσω απ’ τα κάγκελα ο τόνος του αχρηστεύει την μικρή του φυλακή

Αέρινος σαν μια εθελούσια στάση που υπαγορεύεται από σύνεση λες παιδική

Εκείνο που με ξένιζε παλιά τώρα ο ίδιος άκοπα πια με κερδίζει

Συνεννοούμαστε και δίχως λόγια και ο χρόνος που μας ένωσε μας συγκλονίζει

Α ρε Αλέξανδρε αθώος που είσαι και πόσο κατέχεις που έχω ανάγκη πια την παρουσία σου

Δεθήκαμε ωραία και κατανοώ και την σιωπή σου και την μιμική ηθοποιία σου

Απ’ του κλουβιού σου την στενότητα διαμηνύεις

Πως έχει σύνορα ασύνορα και η φιλία μας και η απλότητα…

11/5/2022