Αορίστου κτήσεως και νόημα και της ημέρας αγίασμα!..

 

Στιλπνό και σκληρό το πρόσωπο της πραγματικότητας·

Αυγάζει ένας θεός και όλα που απαρτίζουν την γαλήνη αναστατώνονται·

Κάθετα ευλογούνται τα σεμνά λουλούδια

Και των νερών η ιερότητα ηχεί ως τις πιο έμπιστες εκφάνσεις·

Αγιάζεται η Φωνή ή μη; Κατανοώ

Πόσο δίνεις μια έμφαση να λείπεις

Αλλά να είσαι εδώ, ω Πνεύμα

Άτοκο, να φωτίσεις μιαρές ζωές και φρούδες!

Ναι, είμαι στην φάση που καταλαβαίνω.. Και ξανά

Αρματώνομαι όλα τα ερωτήματα μου

Και πάω καλά μου σε μια ήσυχη μεριά

Να ερωτώ εσένα και να μην λερώνω εμένα

Αφού καθαίρομαι στον ευωδιαστό όμορφο Λόγο σου!

Α φως που έρχεσαι από την σκήτη του ερημίτη,

Πολλά επάνω μου και έπαιξες και έτσουξες

Μηνύματα φωτιάς και των αποκαλύψεων μηνύματα-

Με τόσον ιδεαλισμό που διαφεντεύω

Να μείνω μέσα στην σιωπή και κείνα που θα πω να μην και κατανοηθούνε:

Σβήνοντας γράφοντας στο άσπρο χαρτί και στου ονείρου μου τον γλυτωμό!