Απομυθοποιώντας και απομυθοποιώντας φτάνουμε
σε ένα αποτέλεσμα θλίψης·
ενδοτικός είναι ο καθένας μας στην υποταγή:
όπως το σκέφτομαι η Ποίηση με δίδαξε επαναστάσεις·
κάτι όπως να σκέφτομαι και να σκέφτομαι και πουθενά αυτό μην τελειώνει:
ακρίβεια να χειρουργείς και να μην σου επιτρέπονται αβλεψίες και λάθη!
Εδώ σε ψάχνω που δεν ξέρω αν είσαι:
ορατέ αόρατε φίλε μου, συναπάντημα με την καλή πλευρά της μοίρας-
και είσαι μια θύρα που με περιμένει ανοιχτή
και βγάζει σε μια αλληλεγγύη που την έχουμε ανάγκη πάντοτε όλοι…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Κρύβουμε την ανάγκη μας κι αδιαφορούμε για τον συνάνθρωπο γύρω μας, φορώντας την ασπίδα της
“υπερηφάνειας" και όχι μόνο....
Σίγουρα όμως υπάρχει κάποιος/α κάπου εκεί έξω, κοντά η μακριά, που είναι θύρα ανοιχτή, και συνοδοιπορεί μαζί μας έστω και νοερά.
Χαίρομαι να σε επισκέπτομαι όποτε μπορώ, πάντα μου δίνεις τροφή για σκέψη.
Χαιρετώ σε, και καλό καλοκαίρι.!
γεια σου Ευαγγελία μου, τώρα είδα το σχόλιο, να είσαι καλά, κι εγώ χαίρομαι να σε συναντώ, καλό καλοκαίρι και σε σένα!
Δημοσίευση σχολίου