Ταγμένος έτσι…

 

Τι θα καταφέρουμε να κάνουμε τρυπώντας

το τσόφλι του Χρόνου;

Όλος γεμάτος πόνο ο κόσμος· κι οι αγωνίες περίσσεψαν. Ξαμολήσου στο περιρρέον μηδέν και καβαλίκεψέ το,

μην λυπηθείς, ξοδέψου

στην ευμάρεια των αριθμών. Τραγωδία

όλα και συμβάλλουν στην εδική σου συρρίκνωση. Κανονιοβολούν οι φαντασίες να σε βγάλουνε σε λεύτερα όνειρα.

Σοκάκια σκοτεινά θα διανύσει η ψυχή πριχού νικήσει.

Αγαπώ να τρυπώνω στην γλώσσα όπως ένας απομακρυσμένος μοναχός που τίποτα άλλο δεν θέλει

από να ζει με σκέψη και με προσευχή.

Ό,τι διασώζω από χρυσάφι ανήκει στον κόσμο σας.

Ανήκω στον κόσμο σας κι α μην ανήκω εδώ….