Είναι το φως και όλα είναι
η ανυποψίαστη Στιγμή που η αιωνιότητα εισβάλει
Στην καρδιά της καθημερινότητας. Πώς
να το πω;
Αφήνει ένα ίζημα ελπίδας η λύπη· και κανονικά
Ρέπει προς την μακαριότητα του νου. Φορτώνονται
γεγονότα και γεγονότα μέσα στην πραγματικότητα και πάλι
Ανθίζει η σκέψη καθώς και στον ύπνο όνειρα
Φτάνουν για να παιχτεί το δράμα
ωραία αλλιώς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου